In ’97 met begon hij zijn eigen studio voor conceptuele vormgeving & fotografie. In die tijd waren het vooral de sponsored magazines en reisbrochures die voor het brood op de plank zorgden. Kortom, art direction, vormgeving waren ‘leading’. Echter de originele keuze om fotograaf te zijn, bleef de gemoederen bezig houden. Gevolg? De investering werd naast de Minolta’s en oude Rollei, Nikons met toebehoren. Job’s opleiding is de ‘oude school’, wat werken met films nog steeds een vanzelfsprekende keuze maakte.
Zo werd op het jaarlijks terugkerende 3-daagse North Sea Jazz Festival de tas volgepropt met Kodak T-Max 3200ASA films, welke qua gevoeligheid met het grootste gemak nog wat werden opgevoerd. De resultaten en rauwheid van deze films zijn eigenijk in zijn vrije werk altijd aan hem blijven kleven.
Na jaren werd de keuze gemaakt… Digitaal! Dat heeft best nog wel ‘pijn’ gedaan. Want de tastbaarheid in digitale fotografie was zeker begin 2000 nog ver te zoeken. Inmiddels weet ook hij niet beter….

Naast fotografie en vormgeving is filmen sinds 12 jaar één van de belangrijkste bestaansbronnen geworden. De Corona gooide in de lopende producties nog wat ‘roet in de planningen’ van 2020. Wel een goed geoutilleerde studio hebben, maar wel op een zeer laag pitje. Dat moest anders kunnen. Job investeerde tegen de stroom in en inmiddels is de podcaststudio een feit. Hendriks blijkt namelijk ook nog makkelijk te lullen…

Inspiratiebronnen voor Job zijn: Ed van der Elsken, Paul Huf, Stanley  Green, Gregory Crewdson, Elliot Erwit en Anton Corbijn. Op het gebied van ontwerp voelt hij zich erg thuis in de denkwereld van Piet Zwart en stijlen van het Bauhaus Archive, David Bowie en Andy Warhol.

Sinds 11 jaar heeft Job zijn loopbaan behoorlijk uitgebreid. Zelf geeft hij het de schuld aan de recessie die rond 2008 begon. Magazines werden dunner of verdwenen. Tegelijkertijd werd het World Wide Web interessanter. Met zijn kennis vanuit fotografie en vormgeving was de stap naar film en ‘User Experience Design’ niet heel groot en dus snel gemaakt.

Inmiddels wordt Hendriks door diverse opdrachtgevers met regelmaat ingehuurd voor grote dynamische webprojecten waar fotografie en zijn films ‘leading’ in zijn. Hij heeft het geheel maar in de term van Beeldmarketeer gegoten. Dit alles onder het mom van bovenstaande lijftekst.

De laatste portretten van de hand van Hendriks hebben 8 maanden in het voormalig klooster Duinzigt te Oegstgeest gehangen. Een expositie 9 andere fotografen onder de naam Celebrating Photgraphy. met deze portretten laat Job zien dat hij altijd op zoek  is en blijft vragen! Hij heeft een obsessieve drang om te voelen wat zijn ‘modellen’ voelen. Misschien voor de hand liggend, maar de meeste van hen zijn geen makkelijke praters. Verhalen hoeven niet altijd even zwaar te zijn. De puurheid van een verhaal in beeld vertalen bepaalt wat het moet worden, zwart-wit worden of toch kleur….

Naast portretten heeft Job een grote voorliefde voor ‘Fotografie van de Verlatenheid’, Urbex. Wanneer er een deur of hek op een kier staat, is dat voor Hendriks uitnodiging genoeg om zich toegang te verschaffen. Job vraagt zich dan af: “Wat heeft zich hier afgespeeld? Zwetende hardwerkende lijven hebben hier hun brood verdiend… Of zoals in oude huizen of hotels, waar mensen hebben geleefd in welke vorm dan ook. Vaak met  als laatste getuige, het smoezelige doorrookte en afbladderende behang…. Ik kan er geen genoeg van krijgen.”

Radio maken… Met deze podcast was het afronden voor mijn proeve van bekwaamheid, een eitje… Jawel, na het beoordelen bracht deze podcast een heuse certificering op. Wat allemaal begon als een ‘Spielereitje’ is omgezet naar een serieus bedrijfsmodel.
Kortom, het belangrijkste is dat de site live staat en klaar om de podcastmarkt te overdonderen met gedachtenspinsels en vele andere ideeën.

Direct contact met Job

+316 5393 48 37